Grywalizacja (gamifikacja) to wykorzystywanie mechaniki gier do zachęcenia ludzi do robienia rzeczy (na które nie zawsze mają ochoty) poprzez uczynienie działań bardziej angażującymi, by osiągnąć określone cele.

Już w 2010 r. na gamifikację firmy i organizacje wydały około 100 milionów dolarów. Korzyści płynące z grywalizacji są z pewnością wymierne. Szacuje się, że użytkownicy, którzy podejmują zgrywalizowane działania, mogą być skuteczniejsi nawet o 30%.

Po co w ogóle wykorzystywać grywalizację?

W grywalizacjach wykorzystuje się zabawę, aby osiągnąć często niełatwy cel. W działaniach społecznych często celem zgrywalizowanych działań jest tzw. zmiana na lepsze - zachęcanie ludzi do aktywności fizycznej (np. pomiar liczby wykonywanych kroków), prawidłowego szczotkowania zębów (szczoteczki soniczne posiadają pełne statystyki o tym, jak szczotkujemy i wypadamy na tle innych użytkowników), czy aktywności mieszkańców miast (głosowanie w budżecie obywatelskich na realizację najlepszych projektów mieszkańców). Najlepsze problemy do zgrywalizowania to takie, które charakteryzują się niskim zaangażowaniem danej grupy społecznej i niską motywacją ludzi do określonego zachowania.

Dlaczego lubimy grać?

Większą popularność i wykorzystanie technik gier można przypisać duchowi rywalizacji, który nie tylko sprawia, że aktywność staje się przyjemniejsza, ale także zwiększa poziom retencji i poprawia tak ważny pomiar czasu potrzebnego do osiągnięcia kompetencji. Grywalizacja zwiększa też produktywność i pozytywnie wpływa na efektywność. Gry motywują ludzi do nauki i zdobywania kolejnych umiejętności, co podnosi poziom kompetencji w całej organizacji.

Atrakcyjność grywalizacji jest szczególnie zauważalna wśród pokolenia millenialsów. To pokolenie pracowników i klientów dosłownie dorastało grając w gry komputerowe i wideo, dlatego chętnie wybierają doświadczenia z elementami gier. 

Na głębszym poziomie, grywalizacja wykorzystuje niektóre z naszych najbardziej podstawowych instynktów:

• ciekawości i pragnienia wiedzy,
• pragnienia pozycji i znaczenia,
• konkurowania i potrzeby osiągnięć,
• współpracy i poczucia wspólnoty.

Wszystkie one sprawiają, że doświadczenie grywalizacji staje się nieco bardziej uzależniające. Chcemy osiągać wyższe cele i być doceniani za te osiągnięcia. Poprzez zgrywalizowanie określonych działań można zmotywować ludzi do wykonywania czynności, które czasami nie wydają się atrakcyjne: wypełniania formularzy, ankiet, głosowania, a nawet aktywności fizycznej.

Jak to zrobić w praktyce?

Grywalizacja musi spełniać kilka kryteriów, aby była skuteczna:

• musi mieć jasno założony cel, widoczny dla wszystkich uczestników, np. zebranie określonej kwoty podczas zbiórki,
• ma dostarczać emocji, czyli po prostu sprawiać przyjemność i dostarczać satysfakcji,
• musi opierać się na mechanice gier, jak np. nagradzanie, dostarczanie feedbacku, rywalizacji, elementach zaskoczenia, etc.
• musi dotyczyć „prawdziwego życia”,
• ma motywować ludzi do działania.

Dobry projekt gry to przede wszystkim doświadczenie gracza. Właściwy projekt zaczyna się od odpowiedniego planowania przed rozpoczęciem prac nad grą. Proces kończy się testowaniem na próbnych grupach uczestników, aby upewnić się, że gra spełnia założone cele. Zaangażowanie, a nie tylko oglądalność, jest jedną z podstawowych miar sukcesu gry. Dlatego powinno się planować wyzwania w taki sposób, aby gra była nie tylko zabawna, ale także, aby działania i osiągnięcia były w widoczny sposób powiązane. 

Bardzo ciekawe opracowanie na temat grywalizacji z praktycznymi case studies przygotowała Pracownia Orange w poradniku "Grywalizacja zrób to sam!", którego lekturę mocno rekomendujemy.